آیا تابه حال اولین گریه های یک نوزاد را دیده اید؟ به نظر می رسد یک زبان خارجی باشد. نوزاد با همان اولین گریه، ایجاد ارتباط می کند. نوزاد می تواند صدای انسان را با بقیه صداها افتراق دهد.
او به صورت انسان ها توجه می کند و صدای ما به خصوص خانم ها را بسیار دوست دارد. نوزاد یاد می گیرد وقتی به او خیره می شوید از شما تقلید کند.
با توجه به جستجوی الکترونیکی، منابع مختلفی ذکر کرده اند اولین راه برقراری ارتباط گریه کردن است و نوزاد به وسیله آن گرسنگی، درد، خستگی، ناراحتی، خیس کردن پوشک، سرما و گرما، نیاز به آغوش گرفتن، و گاهی تنها گذاشتن (در صورت تحریک بیش از حد) را بیان می کند. او با گریه به ما می فهماند حالم خوب نیست و شاید ممکن است تار مویی به دور انگشت او پیچیده شده باشد و یا مارک لباسش او را اذیت میکند. از نوع گریه نوزاد، گاهی می توان خواسته او را به صورت تقریبی فهمید برای مثال نوزاد جمله "من گرسنه ام" را با گریه ای کوتاه و با شیب کم، خیس بودن پوشک را با گریه ای بلند و درد کولیکی را با گریه ای تیز بیان می کند. تحقیقات نشان داده است که نوزادان نارس را به جای قرار دادن داخل انکوباتور، می توان مراقبت کانگرویی (تماس پوست با پوست) نمود. می توان با ملایمت و با آب نسبتاً گرم نوزاد را شستشو داد و سپس به آرامی با روغن او را ماساژ داد.
مستقیماً با نوزاد صحبت کنید و به چشمانش نگاه کنید، ارتباط چشمی بسیار مهم است و به تقویت درک متقابل از هم و ایجاد مهارت های اجتماعی کمک می کند
برقراری ارتباط فرآیندی پیچیده است که طی آن نوزاد اطلاعات بسیاری از شما دریافت می کند و می آموزد یکی از پایه های صمیمیت برقراری ارتباط است. او با شنیدن صدای شما و بوسه زدن به صورتش می آموزد وارد دنیایی آرامش بخش شده است پس بیایید این آرامش را به دنیای کوچک او هدیه بدهیم.
منبع خبر:کانال تلگرام دکتر مهدی نیکجو
